آمار
وب سایت:
امیر ابیلی: سه روز گذشت و هنوز بيشتر فیلم‌ها، حداقل‌های یک کار سینمایی را هم رعایت نمی‌کنند. کم‌کم داریم برای سال آینده سینمای ایران نگران می‌شویم. دوستان فیلم‌ساز ظاهرا دچار یک ساده‌انگاری عجیب و غریبی شده‌اند و اصلا دغدغه‌ای نسبت به رعایت اصول فیلم‌سازی ندارند. منتظر روزهای بعد هستیم، شاید با یک «فیلم» مواجه شویم. این چندخط است از فیلم‌های روز سوم جشنواره:
خرس: توهین به شعور مخاطب و چند داستان دیگر!
متاسفانه فیلم‌های امسال آن‌قدر از لحاظ فنی ضعیف‌اند که فرصت به بحث محتوایی نمی‌رسد. با یک فیلم تکراری ضدجنگ طرفیم که حداقل‌های یک فیلم سینمایی را هم رعایت نمی‌کند. احتمالا خود کارگردان هم نفهمیده چه کرده. پلاک ماشین‌ها مربوط به دهه 60 است، درون ماشین‌ها دزدگیر نصب است، داخل خانه جدیدترین مدل یخچال و فریزر موجود است! در بین برخی از شخصیت‌ها، مناسبات طاغوتی‌های طرف‌دار شاه حاکم است و در بین برخی دیگر، مناسبات طبقه متوسط تهران دهه 90 و دوست فیلم‌سازمان هیچ تلاشی برای رعایت کردن حداقل‌های منطق داستانی نكرده است. انتظار ندارید که در مورد چنین فیلمي، بحث محتوایی بکنیم!
فیلادلفی: ما فیلم ایدئولوژیک هم نخواستیم!
قرار است با فیلمی در مورد تونل‌های مخفی غزه به مصر طرف باشیم، ولی با قصه‌ای طرفیم که فرقی نمی‌کرد در کدام تونل در این جهان ساخته می‌شد. از اول تا آخر با یک گروه در یک تونل طرفیم که مورد حمله موش و... قرار می‌گیرند. فیلم‌سازان ظاهرا مذهبی هنوز نفهمیده‌اند که اعتقادات‌شان را نباید در فیلم فریاد بزنند. هنوز هم با تعدادی آدم بیکار در فیلم‌ها طرفیم که مشغول سخنرانی کردن اعتقادات فیلم‌سازند. فرض کنید در فیلمی که در یک تونل می‌گذرد با چنین دیالوگی مواجه شوید: «چرا جهانیان در مقابل مظلومیت فلسطینیان سکوت کرده‌اند؟!»
دوباره با هم: حتی ضعیف‌تر از فیلم تلویزیونی!
تعداد بالایی از جمعیت بعد از یک ربع از سالن خارج می‌شوند. ما هم ایضا. با فیلمی واقعا غیر قابل تحمل طرفیم. جالب است که بازیگران فیلم هم در نشست نقد و بررسی از بازی در فیلم عذرخواهی می‌کنند و کار به درگیری لفظی با تهیه‌کننده هم می‌کشد!
بی خداحافظی: یک کلیپ 90 دقیقه‌ای
با فرض اینکه قرار است با فیلمی در مورد زندگی و کار «رضا صادقی» خواننده محبوب پاپ مواجه شویم، به دیدن فیلم می‌رویم، ولی ظاهراً ماجرای فیلم هیچ ربطی به زندگی «رضا صادقی» ندارد و باید دو ساعت شعارهای کارگردان در باب زندگی و نامردی مردم و اینکه چه زمانه‌ی نامردی‌ست! طرف باشیم. بیش از 80 درصد فیلم هم کاملاً به آوازخوانی صادقی می‌گذرد و اصلاً داستانی در آن جریان ندارد. البته احتمالا «بی‌خداحافظی» یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های سال آینده خواهد بود، با تما ضعف‌هایش.
ضد گلوله: بهترین فیلم سه روز اول جشنواره
درباره «ضدگلوله» در مطالب جداگانه‌ای بیشتر خواهیم گفت. این بهترین فیلم سه روز اول سالن مطبوعات است، با اختلاف. قبل از نمایش گمان می‌کردیم با یک کپی از اخراجی‌ها طرفیم ولی فیلم‌ساز با تغییر تم کلی فیلم هم از مقایسه‌ی اثرش با «اخراجی‌ها» و همچنین «لیلی با من است» جلوگیری می‌کند، هم اثر بسیار جذاب‌تری ارائه می‌دهد. نه از لودگی خبر است و نه از شوخی‌های جنسی. فیلم هم حرفش را بی‌لکنت می‌زند و هم طنز تمیزی را به مخاطب عرضه می‌کند. این بهترین کمدی سال آینده سینمای ایران است. بعداً توضیح خواهیم داد.
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها : روی خط جشنواره سی‌ام, ضدگلوله, امیر ابیلی, اصول فیلم‌سازی, فیلم خرس, فیلادلفی, دوباره با هم, بی خداحافظی, ,
توسط : 